Şimdi, Cemil neden böyle bir başlık attı diyeceksiniz. Neden mi böyle bir başlık attım hemen izah edeyim...
Geçtiğimiz hafta İstanbul'da düzenlenen U-17 Grekoromen Güreş Dünya Şampiyonası'nda Hendek'in öz evladı Alkan Akar isimli bir çocuğumuz göğsümüzü kabartarak Dünya üçüncüsü oldu. Olmasına oldu da, önceki gün çocuğumuzun bağlı bulunduğu Hendek Olimpik Spor Kulübü binası önündeki karşılama töreninde, bu evladımızın gurur gününde yanında benim arzuladığım ve görmek istediğim kimse yoktu.
Mesela; Bu ilçenin en büyük mülki amiri kaymakamı yoktu. Belediye başkanı yoktu. Belediye başkan yardımcıları yoktu. Adı üstünde bu bir spor branşı olmasına rağmen, oradaki misafirlere ev sahipliği yapması gereken bu ilçenin gençlik ve spor ilçe müdürü yoktu. Her önemli gün ve açılışlarda ön saflarda yer almak için birbirini ezen siyasi partilerin ilçe başkanları yoktu. STK'ların başkan ve temsilcileri yoktu. Şampiyon sporcunun hocalarının kendilerinin müdürlüklerine bağlı bulunmalarına rağmen ilçe milli eğitim müdürü ve ilçe halk eğitim merkezi müdürü yoktu. Birçok kulüp antrenörümüzün ilçemiz okullarında görevine devam ediyor olmasına rağmen okuldaki meslektaşları hoca arkadaşlarının ve sporcusunun bu mutlu gününde yanında yoktu. Peki kim mi vardı? Her zaman sevinçli ve mutlu günlerinde bir birinin yanında olan güreş camiasının güzel insanları vardı.
Bu evladımızın onur ve gurur gününde yanında olmayan protokol üyelerine bir çift sözüm olacak. "Değerli büyüklerim; Belki sizler tam olayın farkına varamadınız ama bu çocuğumuz Sakarya Şampiyonu olmadı. Bu evladımız Marmara Şampiyonu olmadı. Bu çocuk Türkiye Şampiyonu olmadı. Bu pehlivanımız 100 bin nüfuslu ilçemiz Hendek'ten çıkarak, Uluslararası alanda 8.5 milyar insan kişi sayısına tekabül eden bir başarı sergileyerek, ilk dört sporcu arasına girmeyi başardı ve Dünya üçüncüsü oldu."
Düşünüyorum da; Sayın spor bakanımız, sayın valimiz, sayın büyükşehir belediye başkanımız gibi protokolün en üst düzey insanları bu karşılama töreni programına gelmiş olsalardı, acaba yukarıdaki paragrafta belirttiğim gibi bu saydığım isimler bir birini ezmeyi göze alıp, en ön saflarda yer alabilmek için adeta bir yarış içerisinde olurlar mıydı?
Evet, bildiğiniz üzere önümüzde bir seçim süreci var. Bugün bu çocuğumuzun, çocuğumuzun ailesinin, hocalarının gurur gününde yanlarında olmayan bu insanlar, ne yüzle bu insanların kapılarına giderek oy isteyecekler. O aileler, o insanlar sizlere demeyecekler mi ki sanıyorsunuz; "Cenazemizde yanımızda olmayanın, düğünümüz de yanımızda ne işi var" diye. Onun için yazımızın başlığında da belirttiğim gibi, "Bu ayıp bize yeter."
Son olarak şunu söylemek istiyorum. Aslında bir taraftan da bu duruma da şaşırmıyorum. Hep de demişimdir; "Güreş sporu üvey evlattır" diye. Geçtiğimiz senelerde rahmeti rahmana kavuşan bir Olimpiyat Şampiyonumuzun cenazesinde yine protokol üyelerinden kimse yoktu. Hatta dönemin güreş federasyonu başkanı bile şampiyona son görevini yerine getirmek için cenazesinde yoktu. Hatta bu yazacağım cümle çok da tepki çekmişti. "Yolun bozuk olması öne sürülerek Olimpiyat Şampiyonumuzun naaşı cenaze namazı kılınan camiden mezarlığa kadar traktör römorkunda götürülmüştü." Yani değerse değer, alın size pehlivana Türkiye'de verilen değer.
Kalın sağlıcakla...
